ما مردم کنجکاو

ما آدم های خاصی هستیم. فکر می کنیم با بقیه فرق داریم. همه روان پریشی دارند و ما در وضعیت سالم روانی به سر می بریم. همه در کارشان شکست خورده اند و ما در کارمان موفق هستیم. ضریب هوشی همه در حد جلبک است، ولی ضریب هوشی ما ١۵٠ است و مثل اینشتین نابغه ایم. منتها فرصت ظهور و بروز به ما نداده اند. همه دست به دست هم داده اند تا جلوی ظهور نبوغ ما را بگیرند. همۀ ما اعتقاد داریم، اگر پایمان به ممالک فرنگ باز شود، آنجا قدر هوش و هنر ما را می دانند و قطعاً در فرودگاه برایمان فرش قرمز پهن می کنند و با رولزرویس به استقبالمان می آیند. همۀ ما فکر می کنیم بچه هایمان هم نابغه اند و با بچه های مردم فرق دارند. همۀ ما می خواهیم بچه هایمان را به مدارس تیزهوشان بفرستیم و، اگر بچه هایمان موفق به قبولی در امتحان ورودی این گونه مدارس نشوند، امتحان را ناعادلانه می دانیم و یا فکر می کنیم درست است که بچۀ ما تیزهوش است، اما تلاشش کم است. به نظر ما این آفت آدم های باهوش است که تنبل هستند و تلاش نمی کنند. ما همه فکر می کنیم که بقیه خودشیفته هستند و از اینکه در کشور خودشیفته های کم هوش زندگی می کنیم زجر می کشیم، ... فرنگ...